De weg naar interne rust

Je vroegere omgeving heeft invloed op je zelfbeeld.

Je zelfbeeld is HOE jij jezelf ziet. Welke waarde je jezelf geeft.

Als kind scheiden we WAT we doen nog niet van HOE we onszelf beoordelen. Daardoor identificeren we onszelf met ons gedrag en de manier waarop we bevestigd of (af)gewezen worden.
Ik heb lang rondgelopen met de overtuiging ‘ik ben dom’, één situatie die ik me nog herinner dat ik dit dacht en voelde was tijdens de tafeltoets. Waar ik nog op mijn vingers aan het tellen was, zat ik naast 2 klasgenoten die de toets maakte alsof ze hun adres aan het opschrijven waren. Zo snel en met zoveel gemak.  Met dit idee heb ik mezelf lang geïdentificeerd, wat zich uitte via overcompensatie door de lolbroek uit te hangen en met vermijding door alles vanuit perfectionisme aan te pakken. Deze manieren van omgaan met de pijn wordt coping mechanismen genoemd. Ik kort dat vaak af naar enkel mechanismen of patronen. Waarmee ik een goed getrainde manier van reageren bedoel, een manier die ooit werkte, door gebrek aan emotie regulatie vaardigheden en/of externe hulp daarbij.

Welke waarden, status en mogelijkheden je zelf nu geeft, komt grotendeels vanuit een identificatie/programmering van vroeger.

Met onze coping mechanismen kunnen we onze externe wereld veranderen. Door bijv. hard te werken of door de feestneus uit te hangen creëren we een bepaalde externe identiteit.

Maar als je ‘enkel’ extern opklimt, dan blijft de intern klim vaak achter. Want dat verloopt niet automatisch parallel.
Klimmen in de vorm van bijv. je werkpositie of de waarde die jij aan bepaald gedrag geeft.
Dan kan het zijn dat je allerlei successen behaald, maar dat je van binnen je zelf nog steeds een sukkel vindt.

In mijn geval haalde ik waardering uit dat mensen me grappig vonden en dat ik projecten op school tot in perfectie uitvoerde. Maar deze patronen waren een gevolg van en een manier van omgaan met bepaalde vervelende emoties.

Wanneer je jezelf intern een sukkel vindt dan ervaar je emoties als:
Onzekerheid, zelftwijfel, jaloezie, angst, afgunst, onbegrip, ongemak, schaamte

En deze ga je uit de weg door:
Controleren, perfectionisme, (conflict/pijn/gedoe) vermijden, pleasen, ruzie maken, zelfmedelijden

Afgelopen week in het Parool magazine stond de quote ‘ik ben nog steeds bang dat alles als een tapijt onder me vandaan getrokken wordt’. Van een man die van het mbo, via het hbo naar universiteit door studeerde en nu succesvol leraar is op de uni. Hiermee zegt hij dat de gevolgen van zijn traumatische ervaringen vroeger thuis nog steeds in hem aanwezig zijn (in een bepaalde mate?).  Daar is misschien mee te leven en mechanismen kunnen ons heel ver brengen. Alleen bewust zijn van je interne wereld is de sleutel naar rust en regie. En daarmee een gevoel van veiligheid en vrijheid in jezelf. Want ieder mens is geboren met het recht zich veilig en vrij te voelen!

Emotioneel eten start op onze interne zelfwaardering als coping op bepaalde emoties. Na het eten van een zak chips voel je niet meer die zelftwijfel, maar voel je je rot over die zak chips. En dat is een concreter probleem. En omdat je je toch al zwak voelde (intern), herken je dit nu weer, en dat vervelende gevoel kan veiliger zijn geworden dan een fijne emotie.

Deze cirkel van zelfdestructie kun je doorbreken.
Bewustwording hierin maakt het korte termijn leven niet perse makkelijker, maar je moet eerst zaaien voordat je kunt oogsten.
De weg naar interne rust is soms hard werken, maar het is zo prettig om in ieder geval de touwtjes in handen te hebben. Dat het niet langer rondfladdert en ongecontroleerd voelt. En echte verandering vraagt dat je bewust wordt van de kern en dat als startpunt neer zet. Het is slimmer om een ingezakt dak te repareren vanuit een herstelde fundering dan lukraak nieuwe dakpannen neer te leggen.

Welk cijfer tussen 0 – 10 geef jij aan jezelf extern EN intern?
En wat kun je betekenen voor je interne wereld om dit cijfer te verhogen, indien gewenst?
Welke emotie mag erkent worden en op welke manier mag die emotie (een beetje of beetje veel) gevoelt worden?

Geef jezelf de ruimte en tijd. Elke (kleine) stap is winst.
ps. Ik voelde eenzaamheid tijdens het schrijven van dit blog. Huilen was voor mij wat er nodig was. Daarna kon ik weer door. (echt waar).