Grenzen aangeven, hoe dan?

Iets niet zeggen of doen ten goede van de ander kan een prima tactiek zijn, mits dat niet ten kosten gaat van je eigen wensen.

Herken je dat?
Je spreekt je niet uit, terwijl het van binnen knaagt
Je neemt de traktatie aan, terwijl je het niet wilt eten
Je houdt je in, om de ander te besparen

Nee zeggen tegen iets anders, is ja zeggen tegen jezelf.
En dit betekent niet dat je geen rekening hoeft te houden met de ander. Maar wel dat je ervan bewust mag zijn wanneer je wat doet.

Kies zovaak mogelijk uit liefde voor jezelf.

4 manieren om te begrenzen (en een traktatie kunnen afslaan):

We voelen ons snel schuldig/ vervelend/ bezwaard om de ander te begrenzen/ af te wijzen/ bedanken.
Simpelweg omdat we er nog niet de juiste vorm voor hebben, om het vriendelijk aan te pakken.
Plus we dragen liever zelf de lasten dan dat we ons schuldig voelen over de lasten bij de ander.

Schuldgevoel knaagt en kan de angst in een relatie vergroten.
’Word er nu nog wel van mij gehouden?’

Hoe geef je je grenzen aan?

• Spreek vriendelijk uit wat je wel of niet wilt van de adner. Als de ander dat lastig vindt, kun je het daar over hebben. Die ander heeft recht op zijn/haar gevoelens. Net als jij ;)

• Verdragen dat we een ander soms raken. Samen die pijn erkennen is helend. Ga er niet van weg, je kunt het aan.

• Leren herstellen. Erken fouten en neem je verantwoordelijkheid daarvoor (indien je het mis had).

• Vertrouwen dat er vna je gehouden wordt, ook al raak je de ander soms.

Emotionele eters kunnen moeite hebben met traktaties afslaan, omdat ze de ander geen vervelend gevoel willen geven.
Wat de ander ook zegt, doet of voelt, daar heeft die ander recht op.
net zo goed dat jij recht hebt om je fijn te voelen bij het niet eten wat je niet wilt eten.
Agree on disagree :)